11 grudnia 2014 roku została opublikowana opinia rzecznika generalnego UE przeciwko RP dotycząca uchybień zobowiązaniom państwa członkowskiego (zgodnie z art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE)). Uchybienie obowiązkowi poinformowania o środkach podjętych w celu transpozycji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie stosowania energii ze źródeł energii odnawialnych (Dyrektywa 2009/28/WE), może już realnie spowodować nałożenie na Polskę okresowej kary pieniężnej (na mocy art. 260 ust. 3 TFUE).
Polskie władze w dniu 18 marca 2011 roku poinformowały Komisję, że przepisy dyrektywy zostaną transponowane na mocy ustawy o odnawialnych źródłach energii i ustawy o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Wejście w życie obu ustaw przewidziane było wówczas na koniec roku 2011. Niestety od tamtego czasu trwa niekończąca się dyskusja na temat kształtu ustawy o OZE.
Jej efektem jest procedowany obecnie w Sejmie RP projekt ustawy o OZE, który w praktyce eliminuje wytwarzanie ciepła z odnawialnych źródeł energii. Projekt ten ponadto nie uwzględnia rozwoju energetyki rozproszonej, wspierając tym samym duże koncerny reprezentujące energetykę systemową. Uzasadnieniem tego procesu jest tworzenie aktu prawnego, który ma ograniczyć koszty wsparcia dla OZE w ramach tzw. „taniego państwa”, jednocześnie ustawa ma zmniejszyć obciążenie obywateli, m.in. jeśli chodzi o hipotetyczny wzrost kosztów energii spowodowany wsparciem dla źródeł odnawialnych.
Wynikiem powyższych działań jest wniosek Komisji Europejskiej (KE) do Trybunału o nałożenie na Polskę obowiązku zapłaty okresowej kary pieniężnej naliczanej z tytułu uchybienia obowiązkowi powiadomienia o przepisach transponujących dyrektywę 2009/28/WE (proponowana kwota kary to 61 380 EUR za każdy dzień opóźnienia).
Jak dotąd w Polsce wciąż daleko jest do implementacji Dyrektywy 2009/28/WE, szczególnie w odniesieniu do: określenia zasad obliczania energii wytwarzanej ze źródeł odnawialnych (Art. 5), obowiązku zapewnienia, by poszczególne procedury administracyjne, uregulowania i kodeksy uwzględniały szereg gwarancji, informacji lub zachęt (Art. 13). Polska nie dopełniła też obowiązków w zakresie zapewnienia dostępu do różnego typu informacji dotyczących energii ze źródeł odnawialnych i jej stosowania oraz rozpowszechniania takich informacji (Art. 14).
W tej sytuacji SPIUG, współdziałając razem z innymi stowarzyszeniami branżowymi (PSPC, SGGiK, PIB, Klaster 3×20, PSG, PTES-ISES), przygotowało i złożyło pod koniec października 2014 r. do Ministerstwa Gospodarki projekt założeń do stworzenia Ustawy o wytwarzaniu ciepła z OZE. Branża instalacyjno- grzewcza chce aktywnie i konstruktywnie uczestniczyć we wdrażaniu rozwiązań pozwalających na osiągnięcie przez Polskę założonych celów OZE, możliwie niskim kosztem, a zarazem skutecznie i w krótkim czasie.