Etykiety efektywności energetycznej wprowadzone w życie 26 września 2015 r., stosowane są dla urządzeń grzewczych nowych wprowadzanych do sprzedaży. Skoro jednak problem niskiej efektywności dotyczy większości już pracujących systemów grzewczych, to jak poinformować jego użytkownika o poziomie efektywności energetycznej? Już sama wiedza o klasie efektywności starego źródła ciepła i klasie rozważanego nowego źródła byłaby pomocna w podjęciu decyzji o modernizacji systemu grzewczego.
W krajach o podobnym klimacie jak w Polsce, uważanych za rozwinięte pod względem zastosowania nowoczesnych systemów grzewczych, cały czas istnieje ogromny potencjał modernizacji – wymiany starych nieefektywnych i szkodliwych dla środowiska naturalnego źródeł ciepła.
Przykładowo w Niemczech średni wiek źródła ciepła wynosi 17,6 lat, a 36% systemów jest starsza niż 20 lat. Jedynie około 30% źródeł ciepła cechuje się co najmniej dobrą efektywnością energetyczną (rys. 2).
Jaka jest sytuacja polskiego rynku grzewczego?
Kotły węglowe są wykorzystywane w około 70% domach jednorodzinnych (3,5 mln źródeł ciepła). Z tego większą część (3 mln) stanowią kotły o konstrukcji zasypowej, a więc o niskiej efektywności pracy i wysoce szkodliwym oddziaływaniu na środowisko naturalne. Jedynie około 17% źródeł ciepła w Polsce można uznać za co najmniej „przyzwoicie” efektywne i przyjazne środowisku.
Statystyka rodzajów źródeł ciepła użytkowanych w Polsce (rys. 3)
• Problem z uzyskaniem klasy efektywności wyższej od „C” będą miały stare kotły gazowe, olejowe, a także kotły na biomasę i drewno.
• Pompy ciepła (do ogrzewania domu) wg raportu znalazły zastosowanie w około 1% budynków.
Można szacować, że ok. 85% źródeł ciepła w Polsce może posiadać niską klasę efektywności energetycznej: C lub niższą…
Przyszłość w modernizacji… (rys. 4)
W przypadku Niemiec można szacować, że około 75% systemów grzewczych będzie wymagać modernizacji – przede wszystkim wymiany źródła ciepła. Daje to liczbę około 14,5 mln źródeł ciepła. W Polsce udział systemów grzewczych wymagających modernizacji będzie wyższy, bo około 85%, co oznacza, że około 4,3 mln źródeł ciepła powinno być w kolejnych latach zastępowanych nowymi o wyższej efektywności pracy. W przypadku Polski problem staje się dodatkowo bardziej palący, że łączna liczba kotłów stałopalnych wynosi około 3,8 mln (3/4 ogółu urządzeń grzewczych).
Etykiety dla starych kotłów
Kotły węglowe dla większości rozwiązań, cechują się klasą efektywności D lub niższą. Niektóre mogą osiągać klasę C, jest to jednak znacznie poniżej efektywności nowoczesnych kotłów gazowych, olejowych (klasa A), czy też pomp ciepła (nawet A+++).
Na dodatkowy krok zdecydowano się w Niemczech, gdzie od 1 stycznia 2016 r. należy stopniowo nadawać etykiety efektywności energetycznej kotłom grzewczym starszym niż 15 lat. Etykiety dla starych kotłów grzewczych są bezpłatne i zawierają jedynie informację o klasie efektywności, nie wchodząc w szczegóły związane np. z głośnością pracy. Podobnie jak w etykietach dla nowych kotłów, obecnie skala efektywności pozostaje w zakresie od G do A++, a od 26.09.2019 roku: od D do A+++ (rys. 5).
Do nadawania etykiet starym kotłom uprawniono kominiarzy, instalatorów oraz doradców energetycznych – osoby mające najczęstszy kontakt z użytkownikiem systemu grzewczego. Nadawanie etykiet w pierwszym roku (2016) jest dobrowolne, ale od 1 stycznia 2017 roku należy obowiązkowo znakować etykietami wszystkie kotły starsze niż 15 lat.
Jaki jest cel wprowadzenia etykiet dla starych kotłów grzewczych?
Celem jest przekazanie informacji użytkownikom starych kotłów o bieżącej efektywności energetycznej, w celu porównania z efektywnością nowych źródeł ciepła. Ma to przyspieszyć decyzję o modernizacji, ułatwić wybór rozwiązania, a także pomóc w rozmowach związanych z pozyskaniem dofinansowania.
Jak określić efektywność energetyczną starych kotłów grzewczych?
Określenie efektywności energetycznej starego kotła jest ułatwione i polega na skorzystaniu z bazy informacyjnej Ministerstwa Gospodarki i Technologii Niemiec. Na stronie ministerstwa (bmwi.de) zamieszczona została obszerna baza danych dla kotłów grzewczych produkowanych od 1973 roku. Dla wybranego kotła generuje się raport z wartością i klasą efektywności energetycznej.
Przykład wymiany niskotemperaturowego kotła gazowego na gazowy kondensacyjny
Wymiana starego (37-letniego) kotła gazowego o klasie efektywności energetycznej „D” na nowy kocioł kondensacyjny z klasą „A” (rys. 7). Wzrost efektywności w trybie ogrzewania o 23% (założenie dla kalkulacji kosztów eksploatacji: cena gazu GZ50: 2,28 zł/m3).
Przykład przedstawiony dla rynku niemieckiego obrazuje możliwości i potencjał, jaki tkwi w modernizacji systemów grzewczych. Będzie on jeszcze większy (procentowo) dla rynku polskiego, ponieważ około 85% źródeł ciepła cechuje się klasą efektywności C lub niższą. Informacja o klasie efektywności stanowi wyraźną informację o użytkowanym kotle grzewczym. Efekty wymiany kotła będą zależne od rzeczywistej różnicy w efektywności całego starego i nowego systemu grzewczego.
Porada pochodzi z portalu EKO-BLOG firmy Vaillant
www.eko-blog.pl
