Mniej za gaz dzięki kolektorom słonecznym

Dzięki zastosowaniu kolektorów słonecznych można skutecznie obniżyć rachunki za gaz, poprzez zmianę taryfy rozliczeniowej za zakup gazu ziemnego. Sprawdźmy to na rynkowych przykładzie i realnych wyliczeniach.
Najczęstszym przeznaczeniem instalacji solarnej jest podgrzewanie ciepłej wody użytkowej. W połączeniu z gazowym kotłem kondensacyjnym, taki układ zapewnia mieszkańcom niskie koszty eksploatacyjne. Rzadko kiedy zwraca się uwagę na dodatkową korzyść – możliwość zmiany taryfy rozliczeniowej za zakup gazu ziemnego.

Nowe budynki jednorodzinne cechują się coraz wyższym standardem energetycznym. Średnia powierzchnia budowanego w Polsce budynku jednorodzinnego wynosi blisko 140 m2. Jeśli jest on budowany w standardzie niskoenergetycznym NF40 (40 kWh/m2rok na cele grzewcze) lub wyższym, to w domu o powierzchni 140 m2 zużycie gazu ziemnego będzie wynosiło około 500 m3/rok (5185 kWh/rok, zakładając sprawność średnioroczną kotła w trybie pracy na ogrzewanie: 108%). Dla podgrzewania z kolei 300 litrów ciepłej wody użytkowej do temperatury 45oC, przy założeniu średniorocznej sprawności 90% dla pracy kotła w takim trybie i stratach ciepła 10% (podgrzewacz, cyrkulacja) zużycie gazu ziemnego można szacować na 485 m3/rok (4980 kWh/rok). Łącznie więc zużycie gazu nie przekroczy 1000 m3 na rok i opłaty za zakup gazu ziemnego będą naliczane wg niższej taryfy W-2. Zużycie gazu wyższe niż 1200 m3/rok (graniczna wartość dla taryfy W-2) będzie występować dla budynków o powierzchni większej niż 200 m2 lub dla zwiększonego zużycia wody użytkowej – ponad 450 dm3/dzień (przy założeniu tych samych parametrów pracy kotła).

Jednak dla budynków o powierzchni 140 m2 budowanych w nieco niższym standardzie energetycznym, np. NF60, dla powyższych założeń, roczne zużycie gazu ziemnego może przekraczać 1200 m3/rok. Wówczas obowiązywać będzie taryfa rozliczeniowa W-3. Jest ona najczęściej spotykana w rozliczeniach budynków ogrzewanych gazem ziemnym. Taryfa W-2 tradycyjnie występuje w budynkach, w których gaz ziemny wykorzystywany jest w kuchni lub dla podgrzewania wody użytkowej. Korzyści z przejścia z taryfy W-3 do W-2 są znaczące. Uzyskuje się w niej nieco niższą kwotę za zakup gazu i wyraźnie niższą opłaty stałe. Ponieważ często roczne zużycie gazu ziemnego w nowych budynkach oscyluje blisko granicznej wartości 1.200 m3/rok, to też bardzo łatwą metodą jego obniżenia poniżej tego progu jest zastosowanie instalacji solarnej dla podgrzewania wody użytkowej.

Powierzchnia kolektorów a obniżenie zużycia gazu – jak przeliczyć?

Założenia. Dla celów praktycznego zobrazowania obniżenia zużycia gazu dzięki zastosowaniu kolektorów słonecznych i wynikających stąd oszczędności z tytułu rachunków za gaz przyjęto do obliczeń przeciętny budynek w standardzie NF60 o powierzchni 180 m2 i zużyciu ciepłej wody użytkowej 300 dm3/d (45oC). W domu tym przyjęto, że jest zamontowany kocioł kondensacyjny o sprawności średniorocznej w trybie c.o./c.w.u. 108/90%, instalacja solarna złożona z 3 kolektorów płaskich o powierzchni czynnej 2,33 m2 każdy.
Opłaty aktualne na okres 07.2015.

Obliczenia i zestawienie. Kolektor słoneczny w zależności od warunków pracy może uzyskiwać w małej instalacji solarnej średnio 900 kWh ciepła rocznie (Vaillant auroTHERM VFK 145). Jednostkowo 1 m2 absorbera uzyskuje więc około 380 kWh/m2rok, co oznacza oszczędność zużycia gazu ziemnego około 37-42 m3/rok. Jeśli szacowane lub rzeczywiste zużycie gazu ziemnego w domu wynosi np. 1455 m3/rok, to należy zastosować minimum 3 kolektory Vaillant auroTHERM VFK 145 o powierzchni czynnej 3 ´ 2,33 m3 = 7,0 m2. Pozwoli to obniżyć zużycie gazu poniżej 1200 m3/rok do około 1165 m3/rok.

Bezpłatna prenumerata