Jak poprawić ciąg kominowy?

Naturalny ciąg kominowy wykorzystywany jest do odprowadzania spalin z kominków, kotłów na paliwa stałe oraz atmosferycznych gazowych lub olejowych urządzeń grzewczych. Niezależnie od użytej technologii do budowy komina, czy to jest komin ceramiczny, czy też metalowy prawidłowo dobrana i zamontowana instalacja powinna zapewnić optymalną pracę kotła czy kominka.

O tym jak powinien być wyprowadzony komin ponad dach ustalone jest w rozporządzeniu ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które głosi:
„§ 142. 1. Przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu.

2. Wymaganie ust. 1 uznaje się za spełnione, jeżeli wyloty przewodów kominowych zostaną wyprowadzone ponad dach w sposób określony Polską Normą dla kominów murowanych.”

Tak zbudowany komin powinien zapewnić właściwy ciąg, ale w praktyce często spotykamy się z różnymi problemami. Czasami nie mamy wpływu na umieszczenie komina np. w starych budynkach, przekrój poprzeczny kanału jest byt mały, istnieją w nim przewężenia lub uskoki itd. Skutek jest taki, że urządzenia grzewcze źle pracują, cofają się spaliny z kominka a piec się wyłącza. Każdy taki przypadek wymaga indywidualnego podejścia.

Przedłużenie komina

Bardzo częstym, skutecznym rozwiązaniem jest przedłużenie istniejącego komina. W przypadku komina murowanego najłatwiej tego dokonać stosując płytę, rurę i zakończenie komina wykonane ze stali szlachetnej (rys. 1).

Oczywiście używamy tylko izolowanych elementów, by zminimalizować ryzyko wychłodzenia komina. Często producenci oferują zespolony element wydłużający komin.

 

„Rozwiercanie” komina

 

Gdy kanał dymowy wykonany jest z cegły, nie był należycie konserwowany, a czyszczenie kominiarskie nie przynosi spodziewanych efektów, wówczas skuteczne może być tzw. frezowanie (rozwiercanie) komina. Efekt przed i po frezowaniu widzimy na rys. 2 i 3.

Taka operacja jest także dobrym sposobem na powiększenie przekroju poprzecznego komina. Z przekroju 140×140 mm można uzyskać przewód o średnicy nawet 210 mm. Po frezowaniu dodatkowo obowiązkowo montujemy wkład kominowy ze stali szlachetnej.

Nasady kominowe

Są bardzo skutecznym sposobem na poprawienie ciągu. Skonstruowane są w taki sposób, by osłaniać wylot z kanału przed wiatrem, tym samym wytwarzając dodatkowe podciśnienie. Warunkiem koniecznym jest oczywiście jej odpowiedni dobór i poprawny montaż. Często najlepszy efekty poprawy ciągu uzyskamy poprzez jednoczesne podwyższenie komina oraz zamontowanie na jego wylocie nasady (rys. 4).

Dla kominów dymowych i spalinowych najbardziej odpowie są nasady samonastawne.

Nasady te zawsze ustawiają się osłoniętą stroną w kierunku wiatru i tym samym osłaniają wylot przewodu kominowego. Powstałe podciśnienie jest proporcjonalne do prędkości wiejącego wiatru. Konstrukcja nasady musi być dostosowana do rodzaju spalin. Szczególnie należy zwrócić uwagę na rodzaj łożyskowania czaszy, które powinno być tak zaprojektowane, by nie działała na nie destrukcyjnie ani wysoka temperatura spalin (kominki), ani warunki atmosferyczne (wykonanie ze stali szlachetnej).

Na rynku jest duży wybór samonastawnych nasad. Ich wygląd jest zbliżony, a głównym wyróżnikiem jest inny kształt „płetwy sterującej” (rys. 5, 6 i 7).

Pamiętajmy, że kominy wymagają okresowego czyszczenia, czyli montaż nasady nie może uniemożliwiać tej czynności. Najlepiej gdy możliwe jest bezpieczne zdjęcie nasady na czas czyszczenia.

Nie wszyscy pamiętają, że w niektórych częściach kraju stosowanie nasad jest obowiązkowe. Wymieniane już raz Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury stanowi:

§ 143. 1. W budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem, określonych Polskimi Normami, należy stosować na przewodach dymowych i spalinowych nasady kominowe zabezpieczające przed odwróceniem ciągu…

2. Nasady kominowe, o których mowa w ust. 1, należy również stosować na innych obszarach, jeżeli wymagają tego położenie budynków i lokalne warunki topograficzne.

Podział Polski na strefy obciążenia wiatrem znajduje się w normie PN-EN 1991-1-4:2008 opublikowanej 21-09-2010, a dotyczącej min. oddziaływania wiatru na konstrukcje, przedstawiony jest na rys. 8.

Informacja ta warta jest szczególnej uwagi. Nie chodzi tu przy tym tylko o spełnienie wymogów prawnych, ale głównie o zapewnienie dobrego ciągu kominowego dla naszych urządzeń grzewczych.

Bezpłatna prenumerata