Środowiska reprezentujące branżę instalacyjno-grzewczą oraz odnawialne źródła energii są zaniepokojone przedłużaniem się prac nad regulacjami mającymi na celu rozwój szerokiego zastosowania odnawialnych źródeł energii oraz rozproszonych źródeł energii w Polsce. Dotyczy to zarówno ustawy o OZE, jak też zmian w ustawie „Prawo energetyczne”, czy też zmian w „Prawie budowlanym”. Na pozytywny efekt wdrażanych obecnie przepisów będzie trzeba poczekać kilka lat, dlatego ważne jest, jakie regulacje mają być wprowadzone obecnie. Z niepokojem obserwujemy opóźnienia i pewien bezwład związany z pracami nad ustawą o OZE, na którą czeka cała branża.
W projektowanych zmianach w „Prawie energetycznym” zabrakło, naszym zdaniem, ważnego zapisu mówiącego o minimalnym udziale procentowym energii elektrycznej, ciepła lub paliw wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii w bilansie energii zużytej w nowych lub modernizowanych budynkach. Podczas wcześniejszych prac nad rządowym projektem ustawy OZE, proponowany był udział w wysokości 18,5%. Proponowany obecnie tylko 13% udział energii z OZE w bilansie energii zużytej w budynku wyda-je się stosunkowo niewielki w odniesieniu do potrzeb i celów OZE, które mamy jako kraj osiągnąć, jednak uważamy, że taki udział OZE wskazany w poprawce do ustawy jest to pewne minimum, które musi być zagwarantowane i stanowić kompromis, godzący zarówno interesy państwa, jego obywateli i zaangażowanych w ten proces różnych gałęzi przemysłu. Równocześnie chcemy zwrócić uwagę na to, że proponowane 13% w niedalekiej przyszłości może okazać się niewystarczające, dlatego należałoby także niezależnie od ww. propozycji przewidzieć mechanizmy pozwalające na zwiększenie udziału OZE w bilansie zużytej energii w nowych i modernizowanych budynkach, tak aby dopasować regulacje prawne do panujących w danym czasie potrzeb.
Brak wprowadzenia zapisu wymiernego określenia udziału OZE w ustawie „Prawo energetyczne”, stanowiłoby wyraźny krok wstecz, jeśli chodzi o wsparcie dla rozwoju zastosowania OZE w Polsce.
Od ok. 2 lat, począwszy od wprowadzenia ustawy o efektywności energetycznej obserwujemy działania mające na celu ograniczenie możliwości rozwoju wytwarzania ciepła ze źródeł rozproszonych, zarówno wytwarzane-go w OZE, jak i w nowoczesnych konwencjonalnych efektywnych energetycznie urządzeniach na korzyść energetyki systemowej.
Warto tutaj przypomnieć, że obecnie prawie połowa zużywanej energii końcowej w Unii Europejskiej jest związana z generowaniem ciepła i chłodu. Zużycie energii na cele ogrzewania, chłodzenia i ciepłej wody użytkowej ma zasadnicze znaczenie w bilansie energetycznym.
Ten sektor zużycia energii nazywany jest przez ekspertów „śpiącym gigantem” (termin użyty przez EREC – European Renewable Energy Council). Statystyczne zużycie energii w sektorze budynków stanowi ok. 47% całe-go zużycia energii końcowej w krajach Unii Europejskiej. (Źródło: European Technology Platform on Renewable Heating and Co-oling (RHC-Platform) na podstawie publikacji Komisji Europejskiej „EU energy in Figures Statistical Pocketbook 2012”). Podobnie jak w innych krajach europejskich zużycie ciepła w budynkach w Polsce jest wartością kluczową. Według danych z raportu „Szóste Paliwo – Polacy o oszczędzaniu energii” w Polsce zużycie energii w budynkach w 2005 r. wynosiło 40% całego zużycia energii w skali kraju. Z tego ponad 85% energii zużywanej w budynkach Unii Europejskiej i w Polsce to energia związana z ogrzewaniem i ciepłą wodą.
Wspólna propozycja 10 organizacji
W imieniu 10 organizacji branży grzewczej i odnawialnych źródeł energii: Stowarzyszenia Producentów i Importerów Urządzeń Grzewczych (SPIUG), Polskiej Organizacji Rozwoju Technologii Pomp Ciepła (PORT PC), Polskiego Stowarzyszenia Pomp Ciepła (PSPC) i Stowarzyszenia Klaster 3×20, Polskiej Korporacji Techniki SGGiK, Polskiej Izby Biomasy i Polskiej Izby Gospodarczej Energii Odnawialnej PIGEO i Polskiego Towarzystwa Fotowoltaiki, Polskiego Towarzystwa Energetyki Słonecznej i Polskiego Stowarzyszenia Geotermicznego przekazaliśmy do właściwych władz nasze propozycje dotyczące treści ustawy „Prawo energetyczne” i powiązanych z nim ustaw, mając na celu ochronę udziału co najmniej 13% energii elektrycznej, ciepła lub paliw wytwarzanych w odnawialnych źródłach energii w bilansie energii zużytej w budynku.
Proponowany przez nasze środowisko za-pis prawny o charakterze implementują-cym, wynika z brzmienia art. 13 ust. 4 tiret 3 dyrektywy 2009/28/WE, który stanowi, iż „najpóźniej do dnia 31 grudnia 2014 r. państwa członkowskie wprowadzają w swoich przepisach i kodeksach prawa budowlanego lub w inny sposób mający równoważny skutek, w stosownych przypadkach, wymóg wykorzystania w nowych budynkach i budynkach już istniejących poddawanych generalnemu remontowi minimalnego poziomu energii ze źródeł odnawialnych. Państwa członkowskie umożliwiają osiągnięcie tego minimalnego poziomu między innymi przez wykorzystywanie w systemach lokalnego ogrzewania lub chłodzenia znacznego
udziału energii z odnawialnych źródeł energii”. Ilość energii z OZE powinna być określona w sposób wymierny. Mamy nadzieję, że zebrane przez nas spostrzeżenia znajdą uznanie u decydentów i przyczynią się do zbudowania od początku dobrego prawa dotyczącego OZE w Polsce. Natomiast z niepokojem obserwujemy, że proces decyzyjny na różnych szczeblach zmierza do opóźnienia rozwoju OZE i energetyki rozproszonej w Polsce, rozwoju, którego nie można zatrzymać, ale można skutecznie hamować.
Janusz Starościk – SPIUG
Paweł Lachman – PORT PC
Prof. Brunon Grochal – PSPC
Prof. Jan Popczyk – Stowarzyszenie Klaster 3×20
Tomasz Malowany – PKT SGGiK
Michał Ćwil – PIGEO
Ryszard Gajewski – PIB
Dr. Stanisław M. Pietruszko – Polskie Towarzystwo Fotowoltaiki
Prof. Beata Kępińska – PSG
Prof. Dorota Chwieduk – PTES